Czas na ostatni wpis z tej serii – tym razem przedstawiam dwóch bardzo młodych kierowców Audi WRT – prywatnej ekipy w DTM. Czym Fabio Scherer i Harrison Newey zasłużyli sobie na angaż w tej serii?
Fabio Scherer
Scherer urodził się w Engelbergu w Szwajcarii w 1999 4oku. Starty w kartingu zaczął 10 lat później. Pierwszy sukces odniósł w 2011 roku, kiedy był 4. w ROK Cup International Final w kategorii Mini ROK. W 2014 roku wygrał mistrzostwa Szwajcarii w kategorii KF3. Gokartami jeździ do dziś, głównie w mistrzostwach Szwajcarii.
Starty w single seaterach zaczął w 2016 roku. Uczestniczył w niemieckiej i włoskiej Formule 4. Zajął 17. i 29. miejsce, odnosząc 1 zwycięstwo w tym pierwszym czempionacie. Następnie startował w Formule 4 Zjednocznonych Emiratów Arabskich.
W 2017 roku zajął 5. miejsce w niemieckiej Formule 4 po odniesieniu 1 zwycięstwa i 6 wizytach na podium.
Na sezon 2018 przeniósł się do Europejskiej Formuły 3, gdzie raz stanął na podium i zajął 14. miejsce w klasyfikacji generalnej. Ubiegły sezon spędził w Formule 3, gdzie w 16 wyścigach zdobył tylko 7 punktów i zajął 17. miejsce.
Łącznie w całej karierze wziął udział w 108 wyścigach spośród których wygrał 3. Na podium stawał 10 razy, raz startując z pole position. 5-krotnie wykręcał najlepsze okrążenie wyścigu.
Harrison Newey
Pierwotnie miał on nie startować w DTM, a skład Audi WRT miał uzupełniać Ed Jones. Pandemia koronawirusa sprawiła jednak, że zawodnik z RPA nie był w stanie wypełnić kontraktu.
Jeżeli chodzi o Neweya to póki co zdecydowanie bardziej znany jest jego ojciec – konstruktor Adrian Newey. Harrison urodził się w Oxfordzie w 1998 roku. Pierwsze starty kartingowe zaliczał w wieku 10 lat. W 2013 roku zajął 12. miejsce w CIK-FIA International Super Cup, jednak większych sukcesów kartingowych nie odnosił.
Do single seaterów przeszedł w 2014 roku, zaczynając od Formuły 4 – brytyjskiej i francuskiej. Zajął tam 9. i 20. miejsce. Rok później został wicemistrzem krajowego czempionatu F4, zaliczając też 18 startów w niemieckiej F4. W międzyczasie przejechał jeszcze MRF Challenge Formula 2000, gdzie 3 razy stanął na podium, zaliczając 1 najszybsze okrążenie wyścigu. Rok później wygrał tę serię.
Sezon 2016 to starty w Europejskiej Formule 3 i 18 miejsce. Pierwszy sukces w autach z dachem odniósł w azjatyckiej Le Mans Series, którą wygrał w sezonie 2017 – 2018 i był 2. rok później. W kolejnym sezonie w europejskiej Le Mans zajął 12. miejsce. Zadebiutował też w 24H Le Mans, zajmując 10. miejsce, jadąc autem LMP2.
W 2019 roku zaliczył 7 startów w Super Formule, zajmując 15. miejsce. W tym roku wygrał WeatherTech SportsCar Chamionship w kategorii LMP2.
Łącznie w całej karierze uczestniczył w 168 wyścigach, wygrywając 15 z nich. 34 stawał na podium, a 9 razy ruszał z pole position. Wykręcił też 13 najszybszych okrążeń wyścigów.
