Frank Williams od zawsze był entuzjastą wyścigów samochodowych. Po karierze menagerskiej w wyścigach samochodów osobowych, w Formule 3 i Formule 2 zdał sobie sprawę że nie osiągnął szczytu swoich umiejętności. Dzięki swojemu dobremu instynktowi i doświadczeniu w pracy jako dealer samochodów stwierdził że zaangażuje się w karierę innych kierowców, w szczególności swojego przyjaciela i współlokatora Piers Courage. Kiedy Piers przejechał dobry sezon w F2, Frank odważył się założyć zespół F1, który nazwał Frank Williams Racing Cars i postanowił zakupić bolid Brabhama BT26A by go wykorzystać w F1.
To rozgniewało Jacka Brabhama, ponieważ samochód został sprzedany Williamsowi z oczekiwaniem, że zostanie on wykorzystany w serii Tasman a następnie w innych seriach wyścigowych. Inauguracyjny sezon Williamsa – 1969 był dobry. Dwa drugie miejsca w Monaco i USA, piąte miejsce w GP Wlk. Brytanii i w GP Włoch. Dzięki temu Piers zajął 8 miejsce w klasyfikacji generalnej kierowców. Należy wspomnieć że jeżdżący identycznym bolidem, ale dla zespołu Brabhama Jacky Ickx wygrał w tamtym sezonie dwa wyścigi, i zdobył wicemistrzostwo.
Wysiłki Franka wzbudziły zainteresowanie włoskiego producenta samochodów sportowych De Tomaso, który zbudował podwozie w specyfikacji Formuły 1 na sezon 1970.. Podwozie to zostałe zaprojektowane przez Gian Paolo Dallara, czyli obecnego szefa koncernu Dallara. Jednak bolid De Tomaso 505 był awaryjny i niekonkurencyjny, przez cały sezon nie zdobył żadnego punktu. Dodatkowo w 5 wyścigu sezonu, czyli GP Holandii zginął kierowca zespołu Williamsa – Piers Courage. Śmierć przyjaciela zdenerwowała Franka i po sezonie zakończył współpracę z De Tomaso.
W sezonie 1971 Williams nawiązał współpracę z zespołem March. Wykupił bolid 701 March z 1970 roku, dla swojego kierowcy – Henri Pescarolo. Jednak później zdecydował się wykupić tegoroczny Model 711. Po sukcesie w 1969 r. Williamsowi brakowało funduszy, można powiedzieć że pieniądze na swoje funkcjonowanie zarabiał bezpośrednio ,,z wyścigu na wyścig”. Pescarolo swoją dobrą postawą sprawił, że zespół dobrze się mimo tych problemów sprawował, zajmując czwarte miejsce na Grand Prix Wielkiej Brytanii i szóste w Austrii.
W 1972 roku drugim kierowcą został Brazylijczyk Carlos Pace. Do zespołu wkroczyła Francuska firma naftowa Motul umożliwiając Williamsowi zakup nowego 721 marca dla Pescarolo. Dodatkowo zespół uzyskał wsparcie od włoskiego producenta zabawek Politoys, co zapewniło pieniądze na budowę swojego pierwszego własnego podwozia. Zaprojektowany przez Lena Bailego bolid Politoys FX3 był konwencjonalnym samochodem z silnikiem Cosworth ze skrzynią biegów Hewland FG400. Nie był to udany model.
FX3 zadebiutował, w rękach Pescarolo na Grand Prix Wielkiej Brytanii, ale układ kierowniczy zawiódł, co doprowadziło do wypadku a samochód został poważnie uszkodzony. Bo odbudowaniu bolidu Chris Amon prowadził samochód dla zespołu w wyścigu F1 poza Mistrzostwami Świata w Brands Hatch, ale zakwalifikował się dopiero na 20. Pozycji. Generalnie kierowcy przejeździli ten sezon za sterami zakupionych wcześniej bolidów March 721, a jedyne punktowane miejsca to uzyskanie przez Carlosa Pacea to 5 w GP Belgii i 6 w GP Hiszpanii.
Adrian K.
