Po czerwcowej wyprawie za Ocean, do Kanady, teraz kierowcy Formuły 1 wracają do Europy i pozostaną w niej aż do połowy września. Po przerwie, na pierwszy ogień wśród europejskich wyścigów idzie Grand Prix Francji.
Zawody we Francji są jednymi na Starym Kontynencie, które, w erze mistrzostw świata F1, rozgrywano aż na 6 różnych torach. Zresztą to właśnie Francja uchodzi za kolebkę wyścigów samochodowych jakie znamy dziś (na torze, nie między miastami). W 1906 roku pierwsze takie zawody odbyły się w Le Mans. Zwyciężył kierujący Renault Węgier Ferenc Szisz.
Od 1925 roku do powstania Formuły 1 odbywały się Mistrzostwa Świata Bolidów, a Grand Prix Francji regularnie gościła w ich kalendarzu. Wyścigi nie odbywały się tylko w latach 1940-1946 z uwagi na działania wojenne. W 1950 roku powstała Formuła 1 i Grand Prix Francji od początku stała się ważnym punktem jej terminarza. Początkowo bardzo krótkiego, z czasem rozwijającego się. Wyścigu F1 we Francji, w początkowych latach zabrakło tylko w roku 1955, kiedy to nad Loarą panował nieprzychylny dla wyścigów samochodowych klimat, po tragicznym wypadku Mercedesa w wyścigu Le Mans (z samochodu odpadły maska i silnik, które zabiły 83 osoby. W skutek reakcji na to zdarzenie Mercedes wycofał się ze wszystkich wyścigów jako producent do 1988 roku, a w Szwajcarii wyścigi samochodowe zostały zakazane do 2007 roku).
Jak było już wspomniane, wyścigi Grand Prix odbywały się we Francji na 6 różnych torach. Pierwsze dwa wyścigi w erze F1 odbyły się na torze Reims. W 1952 roku, na jeden sezon wyścig przeniesiono na Rouen – Les – Essarts. Później, w latach 1953-1966 GP wróciła na tor Reims. Wyjątek stanowiły lata; 1957, 1962, 1964 i 1965, kiedy impreza odbywała się w Rouen. W ostatnim z wymienionych sezonów, GP odbyła się na Circuit Charade.
W 1967 wyścig o Grand Prix Francji odbył się na słynnym Circuit de la Sarthe w Le Mans. W kolejnych sezonach GP gościła w Rouen, dwukrotnie na torze Charade, Paul Ricard, Charade i ponownie na Paul Ricard w Le Castellet.
W roku 1974 po raz pierwszy w kalendarzu pojawił się tor w Dijon-Prenois, który był świadkiem wielu wiekopomnych wydarzeń, jak choćby pojedynek Gillesa Villeneuve’a z Rene Arnaux z 1979 roku. Wyścigi rozgrywane tam przeplatano z tymi na Paul Ricard aż do roku 1985, kiedy to na 6 edycji imprezę przeniesiono na stałe do Le Castellet.
W latach 1991-2008 w Grand Prix Francji ścigano się na torze Magny-Cours
Od roku 2009 roku wyścigu we Francji nie rozgrywano. Ten, do kalendarza F1 wrócił dopiero w roku 2018 i w tym sezonie odbędzie się po raz drugi z rzędu na zmodernizowanym torze Paul Ricard.
Tor charakteryzuje się długą prostą Mistral (niemal 2 km.) i niecodziennie niewielkimi amplitudami wysokości. Obiekt wielokrotnie przebudowywano. Ostatni raz w pętlę toru na której odbywa się Grand Prix F1 zmieniano w 1986 roku i ma ona obecnie długość 3,813 km. Tor oferuje 167 możliwych konfiguracji od 826 m. do pełnych 5,861 km. Wysokość toru wynosi od 408 w najniższym do 441 n.p.m. w najwyższym miejscu.
Obiekt znany jest też z charakterystycznych białych, błękitnych i czerwonych stref poza nitką przejazdu, które dzięki technologii zastosowanej w pasach pokrywających szerokie, asfaltowe pobocza ułatwiają wyhamowanie bolidu i mają zminimalizować skutki wypadnięcia z toru. Stosowane są zamiast, znanych z innych torów, „pułapek żwirowych”. Niestety, mają one też minusy; chropowatość powierzchni wiąże się z faktem, że nawet najmniejszy wyjazd na pobocze łączy się z ekstremalnym zużyciem opon.
W 2019 r. wjazd do pit lane ma został przeniesiony w związku z obawami dotyczącymi bezpieczeństwa. Aleja serwisowa, do której wcześniej wjeżdżano z głównej prostej startowej, będzie teraz miała swój wjazd pomiędzy dwoma ostatnimi zakrętami (zakręty 14 i 15).
Przed rokiem, w wyścigu zwyciężył Lewis Hamilton, który wykorzystał zamieszanie na starcie, kiedy Sebastian Vettel uderzył w Valtteriego Bottasa i obaj wypadli z toru, a Bottas dodatkowo przebił oponę. Brytyjczyk od początku odjeżdżał rywalom i odniósł łatwe zwycięstwo.
W tym roku także faworytami zdają się być Lewis Hamilton z Mercedesa i jego partner z zespołu, Fin Valtteri Bottas. Popularne „Srebrne Strzały” zwyciężyły w każdym z 7 dotychczas rozegranych wyścigów w tym sezonie, a ponadto już przed rokiem widzieliśmy, że trasa w Le Castellet odpowiada bardzo charakterystyce samochodów projektowanych w Brackley.
Najwięcej zwycięstw w Grand Prix Francji w F1 ma na koncie Michael Schumacher – Niemiec triumfował aż 8 razy, wszystkie na Magny-Cours. Na Paul Ricard najwięcej, 4 razy, triumfował reprezentant gospodarzy, Alain Prost Wśród zespołów najczęściej wygrywało Ferrari – siedemnaście razy, ale na Paul Ricard tylko 2. Po trzy triumfy w Le Castelet mają Williams i McLaren.
W nadchodzący weekend w Le Castellet rywalizować będą nie tylko kierowcy F1, ale też F2 czy F3. O ile kierowcy Formuły 2 mają za sobą już 6 wyścigów, dla zawodników startujących w Formule 3 będzie to dopiero 2 runda mistrzostw. Seria ta ostatni raz ścigała się 12 maja w Barcelonie i od tego czasu, ponad miesiąc, pauzowała.
W F2 pozycji lidera będzie bronił Nicholas Latifi. Kanadyjski junior ekipy Williams, po nieudanym GP Monaco ma w klasyfikacji generalnej już tylko 1 punkt przewagi nad Holendrem Nyckiem de Vries’em. W zeszłym roku, na Paul Ricard triumfowali George Russell i właśnie De Vries.
Liderem F3, po dwóch wyścigach w Barcelonie, jest Rosjanin Robert Schwartzman.
Zapowiada się zatem pełen emocji wyścigowy weekend.
Na Grand Prix Francji, producent opon, włoskie przedsiębiorstwo Pirelli przygotowało mieszanki C2, C3 i C4.
Harmonogram weekendu F1:
Piątek, 21 czerwca:
FP1 – 11:00 – 12:30
FP2 – 15:00 – 16:30
Sobota, 22 czerwca:
FP3 – 12:00 – 13:00
Kwalifikacje – 15:00
Niedziela, 23 czerwca:
Wyścig – 15:10
Harmonogram F2 na Paul Ricard:
Piątek, 21 czerwca:
Trening: 12:55
Kwalifikacje: 16:55
Sobota, 22 czerwca:
Wyścig 1: 16:45
Niedziela, 23 czerwca:
Wyścig 2: 11:25
Harmonogram F3 na Paul Ricard:
Piątek, 21 czerwca:
Trening: 09:25 – 10:00
Kwalifikacje: 17:50 – 13:36
Sobota, 22 czerwca:
Wyścig 1: 10:30
Niedziela, 23 czerwca:
Wyścig 2: 9:55
Piotr Ciesielski