![]() |
fot. m-sport |
Ten wpis będzie tylko
częściowo o Robercie Kubicy. Wszyscy śledzimy na bieżąco rozwój Polaka w
rajdowych mistrzostwach świata i nasze oczekiwania naturalnie wzrastają. Gdy
jednak zobaczymy, jak przebiegały dotychczas kariery pozostałych kierowców ze
światowej czołówki, być może nieco inaczej będzie można spojrzeć na to, co
Robert robi i co udaje się mu osiągać.
Nadmieńmy od razu, że
żaden z kierowców z topowej dziesiątki WRC nie cierpi na jakiekolwiek
dolegliwości, które wpływałyby negatywnie na ich sprawność ruchową. Jest wręcz
przeciwnie – kierowcy poddają się dość rygorystycznemu reżimowi treningowemu i
są zazwyczaj znacznie bardziej sprawni niż przeciętni ludzie. Z pilotami bywa
różnie, choć żaden z nich nie zostałby prawdopodobnie zaproszony na prawy
fotel, gdyby wnosił 50kg zbędnego balastu ;). Robert Kubica jest z kolei człowiekiem niepełnosprawnym i choć niewiele
mówi na ten temat, jego ograniczenia w sprawności przeszkadzają mu od samego
początku w optymalnym prowadzeniu samochodu. Polak wywodzi się jednak ze
środowiska wyścigowego i dobrze wie, że sam też jest elementem układanki, z
której należy wycisnąć 100% możliwości, by uzyskiwać dobre wyniki. Mam
nadzieję, że wszyscy zdają sobie doskonale sprawę z tego, że w jego przypadku droga
na rajdowy szczyt wymaga też pokonania własnych ograniczeń, co czyni zadanie o
tyle trudniejszym. Skupmy się jednak na tym, jak ta droga wyglądała u jego
obecnych konkurentów.
żaden z kierowców z topowej dziesiątki WRC nie cierpi na jakiekolwiek
dolegliwości, które wpływałyby negatywnie na ich sprawność ruchową. Jest wręcz
przeciwnie – kierowcy poddają się dość rygorystycznemu reżimowi treningowemu i
są zazwyczaj znacznie bardziej sprawni niż przeciętni ludzie. Z pilotami bywa
różnie, choć żaden z nich nie zostałby prawdopodobnie zaproszony na prawy
fotel, gdyby wnosił 50kg zbędnego balastu ;). Robert Kubica jest z kolei człowiekiem niepełnosprawnym i choć niewiele
mówi na ten temat, jego ograniczenia w sprawności przeszkadzają mu od samego
początku w optymalnym prowadzeniu samochodu. Polak wywodzi się jednak ze
środowiska wyścigowego i dobrze wie, że sam też jest elementem układanki, z
której należy wycisnąć 100% możliwości, by uzyskiwać dobre wyniki. Mam
nadzieję, że wszyscy zdają sobie doskonale sprawę z tego, że w jego przypadku droga
na rajdowy szczyt wymaga też pokonania własnych ograniczeń, co czyni zadanie o
tyle trudniejszym. Skupmy się jednak na tym, jak ta droga wyglądała u jego
obecnych konkurentów.
Sebastien Ogier
Francuza „wyłowiono” w
Rallye Jeunes, czyli pucharze młodych prowadzonym przez FFSA (francuski
odpowiednik PZM) w roku 2005. Z pomocą federacji wystartował we francuskim
pucharze Peugeota 206 w 2007 roku, który wygrał. W ramach nagrody, będąc wciąż
wspieranym przez federację, wystartował w pełnym sezonie JWRC w 2008 roku.
Francuz zwyciężył w klasyfikacji sezonu wygrywając 3 z 6 rund, w których
wystartował. Co interesujące, podczas kończącego sezon Rajdu Francji (wówczas
rozgrywanego jeszcze na Korsyce) przegrał z Martinem Prokopem. Oprócz Prokopa i
Ogiera, w JWRC w sezonie 2008 brali udział między innymi Michał Kościuszko,
Kevin Abbring oraz Patrik Sandell.
Rallye Jeunes, czyli pucharze młodych prowadzonym przez FFSA (francuski
odpowiednik PZM) w roku 2005. Z pomocą federacji wystartował we francuskim
pucharze Peugeota 206 w 2007 roku, który wygrał. W ramach nagrody, będąc wciąż
wspieranym przez federację, wystartował w pełnym sezonie JWRC w 2008 roku.
Francuz zwyciężył w klasyfikacji sezonu wygrywając 3 z 6 rund, w których
wystartował. Co interesujące, podczas kończącego sezon Rajdu Francji (wówczas
rozgrywanego jeszcze na Korsyce) przegrał z Martinem Prokopem. Oprócz Prokopa i
Ogiera, w JWRC w sezonie 2008 brali udział między innymi Michał Kościuszko,
Kevin Abbring oraz Patrik Sandell.
Po wygraniu JWRC,
Ogierowi udostępniono Citroena C4 WRC na Rajd Wielkiej Brytanii w 2008 roku.
Francuz wprawił wszystkich w zdumienie wygrywając pierwszy rozegrany odcinek i
utrzymując prowadzenie przez 3 oesy. Potem jednak seria przygód spowodowała, że
ukończył ten rajd dopiero na 26 pozycji. Został wysłany jednak poważny sygnał,
że mamy do czynienia z zawodnikiem nieprzeciętnym.
Ogierowi udostępniono Citroena C4 WRC na Rajd Wielkiej Brytanii w 2008 roku.
Francuz wprawił wszystkich w zdumienie wygrywając pierwszy rozegrany odcinek i
utrzymując prowadzenie przez 3 oesy. Potem jednak seria przygód spowodowała, że
ukończył ten rajd dopiero na 26 pozycji. Został wysłany jednak poważny sygnał,
że mamy do czynienia z zawodnikiem nieprzeciętnym.
![]() |
Ogier w Rajdzie Wielkiej Brytanii 2008 (fot. mcklein.de) |
Sezon 2009 rozpoczął
rewelacyjnie od wygrania Rajdu Monte Carlo, który zaliczany był wówczas do
nieistniejącego już cyklu Intercontinental Rally Challenge. Później nie było
jednak tak świetnie i w rajdowych MŚ ukończył 8 z 12 rajdów, raz meldując się
na podium (2 miejsce w Grecji za Hirvonenem). W pozostałych rajdach dojeżdżał
na miejscach 5-10.
rewelacyjnie od wygrania Rajdu Monte Carlo, który zaliczany był wówczas do
nieistniejącego już cyklu Intercontinental Rally Challenge. Później nie było
jednak tak świetnie i w rajdowych MŚ ukończył 8 z 12 rajdów, raz meldując się
na podium (2 miejsce w Grecji za Hirvonenem). W pozostałych rajdach dojeżdżał
na miejscach 5-10.
W drugim pełnym sezonie
startów autem WRC Ogier odniósł swoje pierwsze 2 zwycięstwa wygrywając w
rajdach Portugalii i Japonii. Do wyniku dołożył jeszcze 4 podia.
Sezon 2011 to kolejny pokaz siły, który doprowadził do odejścia z ekipy
Citroena, gdzie rządzić miał tylko Sebastien Loeb. 5 zwycięstw i ignorowanie
poleceń zespołu, by przepuścić Loeba dało mu 3 miejsce w klasyfikacji sezonu i
kontrakt z ekipą Volkswagena. Ci jednak dopiero rozwijali samochód i sezon 2012
Ogier musiał spędzić testując Polo WRC i jeżdżąc w rajdowych MŚ Skodą Fabią
S2000. Nie przeszkodziło mu to w wygraniu jednego odcinka w „generalce” podczas
Rajdu Sardynii, jednak z oczywistych przyczyn dobry wynik na koniec sezonu nie
był osiągalny. Oprócz zwycięstwa oesowego na Sardynii, najbardziej charakterystycznym momentem sezonu 2012 dla obecnego mistrza świata było odpadnięcie z Rajdu Monte Carlo:
startów autem WRC Ogier odniósł swoje pierwsze 2 zwycięstwa wygrywając w
rajdach Portugalii i Japonii. Do wyniku dołożył jeszcze 4 podia.
Sezon 2011 to kolejny pokaz siły, który doprowadził do odejścia z ekipy
Citroena, gdzie rządzić miał tylko Sebastien Loeb. 5 zwycięstw i ignorowanie
poleceń zespołu, by przepuścić Loeba dało mu 3 miejsce w klasyfikacji sezonu i
kontrakt z ekipą Volkswagena. Ci jednak dopiero rozwijali samochód i sezon 2012
Ogier musiał spędzić testując Polo WRC i jeżdżąc w rajdowych MŚ Skodą Fabią
S2000. Nie przeszkodziło mu to w wygraniu jednego odcinka w „generalce” podczas
Rajdu Sardynii, jednak z oczywistych przyczyn dobry wynik na koniec sezonu nie
był osiągalny. Oprócz zwycięstwa oesowego na Sardynii, najbardziej charakterystycznym momentem sezonu 2012 dla obecnego mistrza świata było odpadnięcie z Rajdu Monte Carlo:
W sezonie 2013 Ogier
doczekał się debiutu nowego samochodu, od razu wygrywając pierwszy odcinek
pierwszej rundy. Na zwycięstwo w całym rajdzie ekipa VW musiała czekać niecały
miesiąc, bo już w Szwecji, podczas drugiej rundy MŚ, Ogier odniósł swoje
pierwsze zwycięstwo za kierownicą Polo WRC i objął prowadzenie w klasyfikacji.
Zwycięstw było w roku 2013 łącznie 9, w tym pięciokrotnie wygrana okraszona
była 3 dodatkowymi punktami za wygranie Power Stage.
doczekał się debiutu nowego samochodu, od razu wygrywając pierwszy odcinek
pierwszej rundy. Na zwycięstwo w całym rajdzie ekipa VW musiała czekać niecały
miesiąc, bo już w Szwecji, podczas drugiej rundy MŚ, Ogier odniósł swoje
pierwsze zwycięstwo za kierownicą Polo WRC i objął prowadzenie w klasyfikacji.
Zwycięstw było w roku 2013 łącznie 9, w tym pięciokrotnie wygrana okraszona
była 3 dodatkowymi punktami za wygranie Power Stage.
W sezonie 2014 Francuz
kontynuuje dominację i jak dotąd tylko raz musiał uznać wyższość innego
zawodnika w czystej walce (Latvala, Rajd Argentyny).
kontynuuje dominację i jak dotąd tylko raz musiał uznać wyższość innego
zawodnika w czystej walce (Latvala, Rajd Argentyny).
Jari-Matti
Latvala
Latvala
Fin od najmłodszych lat
miał do czynienia z rajdami za sprawą ojca, który sam był niezłym zawodnikiem
(mistrzostwo grupy N w 1994 roku w Finlandii). W dodatku w domu nigdy nie
brakowało pieniędzy, więc Latvala zaczął jeździć rajdowym Escortem w wieku 8
lat. W wieku 10 lat ćwiczył już Oplem Asconą na zamarzniętym jeziorze. Co
ciekawe, nie wszyscy Finowie zachwalają talent kierowcy VW. Wielu uważa, że dotarł
do obecnego poziomu przede wszystkim dzięki pieniądzom ojca.
miał do czynienia z rajdami za sprawą ojca, który sam był niezłym zawodnikiem
(mistrzostwo grupy N w 1994 roku w Finlandii). W dodatku w domu nigdy nie
brakowało pieniędzy, więc Latvala zaczął jeździć rajdowym Escortem w wieku 8
lat. W wieku 10 lat ćwiczył już Oplem Asconą na zamarzniętym jeziorze. Co
ciekawe, nie wszyscy Finowie zachwalają talent kierowcy VW. Wielu uważa, że dotarł
do obecnego poziomu przede wszystkim dzięki pieniądzom ojca.
W wieku 17 lat rozpoczął
starty w regionalnych rajdach w Wielkiej Brytanii, a w wieku 18 lat, w sezonie
2003 zaliczył bardzo intensywny sezon z 21 startami. Warte odnotowania było w
zasadzie jedynie zwycięstwo w South of England Tempest Rally, rundzie rajdowych
mistrzostw Wielkiej Brytanii. Latvala skończył ten cykl na 4 miejscu. Wyniki w
WRC nie były porywające, najlepszym rezultatem było 10 miejsce w Rajdzie
Wielkiej Brytanii. Inną sprawą jest, że np. podczas Rajdu Niemiec (gdzie
Latvala był 17) startowało ponad 30 załóg w autach WRC…
starty w regionalnych rajdach w Wielkiej Brytanii, a w wieku 18 lat, w sezonie
2003 zaliczył bardzo intensywny sezon z 21 startami. Warte odnotowania było w
zasadzie jedynie zwycięstwo w South of England Tempest Rally, rundzie rajdowych
mistrzostw Wielkiej Brytanii. Latvala skończył ten cykl na 4 miejscu. Wyniki w
WRC nie były porywające, najlepszym rezultatem było 10 miejsce w Rajdzie
Wielkiej Brytanii. Inną sprawą jest, że np. podczas Rajdu Niemiec (gdzie
Latvala był 17) startowało ponad 30 załóg w autach WRC…
W sezonie 2004, 19-letni
wówczas Fin próbował swoich sił w cyklu Junior WRC, jednak odpadał aż 5-krotnie
spośród 7 startów. Latvala startował w tym sezonie również w kilku rundach
szutrowych mistrzostw Włoch, jak i w innych rajdach MŚ, gdzie jechał Subaru
Imprezą grupy N.
wówczas Fin próbował swoich sił w cyklu Junior WRC, jednak odpadał aż 5-krotnie
spośród 7 startów. Latvala startował w tym sezonie również w kilku rundach
szutrowych mistrzostw Włoch, jak i w innych rajdach MŚ, gdzie jechał Subaru
Imprezą grupy N.
Sezon 2005 to przede
wszystkim starty w Production Cup WRC, czyli mistrzostwach świata dla samochodów
grupy N. Latvala był dwukrotnie drugi w N-ce, raz wygrał (Rajd Korsyki). Pomiędzy
startami w PWRC startował głównie w Finlandii swoją Corollą WRC. Był to jednak
kolejny rok bez spektakularnych sukcesów.
wszystkim starty w Production Cup WRC, czyli mistrzostwach świata dla samochodów
grupy N. Latvala był dwukrotnie drugi w N-ce, raz wygrał (Rajd Korsyki). Pomiędzy
startami w PWRC startował głównie w Finlandii swoją Corollą WRC. Był to jednak
kolejny rok bez spektakularnych sukcesów.
Kontynuacją obranej
ścieżki był sezon 2006, gdzie Latvala wciąż uczestniczył w PWRC na zmianę z
rajdami w Finlandii. Wygrał 2 rundy mistrzostw swojego kraju, jak i 2 rundy
PWRC.
ścieżki był sezon 2006, gdzie Latvala wciąż uczestniczył w PWRC na zmianę z
rajdami w Finlandii. Wygrał 2 rundy mistrzostw swojego kraju, jak i 2 rundy
PWRC.
Nad karierą Fina czuwał manager
Timo Jouhki (manager Makinena, Kankkunena, Rovanpery, Gardemeistera i
Hirvonena) i Fin miał zagwarantowane miejsce w zespole w zespole Stobart VK Ford
Rally Team obok Henninga Solberga i Matthew Wilsona. Latvala dobrze wykorzystał
swoją szansę i po dwóch odpadnięciach na początku sezonu, regularnie notował
finisze w punktowanej wówczas czołowej ósemce. Rajd Argentyny ukończył na 4
miejscu, a w Rajdzie Irlandii zdobył swoje pierwsze podium, kończąc na 3
miejscu.
Timo Jouhki (manager Makinena, Kankkunena, Rovanpery, Gardemeistera i
Hirvonena) i Fin miał zagwarantowane miejsce w zespole w zespole Stobart VK Ford
Rally Team obok Henninga Solberga i Matthew Wilsona. Latvala dobrze wykorzystał
swoją szansę i po dwóch odpadnięciach na początku sezonu, regularnie notował
finisze w punktowanej wówczas czołowej ósemce. Rajd Argentyny ukończył na 4
miejscu, a w Rajdzie Irlandii zdobył swoje pierwsze podium, kończąc na 3
miejscu.
Fin przekonał do siebie decyzyjne osoby w pierwszym zespole Forda i w 2008 roku był już fabrycznym kierowcą tego
producenta. W Rajdzie Szwecji odniósł swoje pierwsze zwycięstwo w rajdowych MŚ,
stając się najmłodszym w historii zwycięzcą rundy WRC. Ponadto 5-krotnie
meldował się na podium i sezon zakończył na 4 miejscu.
producenta. W Rajdzie Szwecji odniósł swoje pierwsze zwycięstwo w rajdowych MŚ,
stając się najmłodszym w historii zwycięzcą rundy WRC. Ponadto 5-krotnie
meldował się na podium i sezon zakończył na 4 miejscu.
![]() |
Latvala po urwaniu drążka kierowniczego na ostatnim oesie Rajdu Polski 2009 |
Od tamtego czasu Latvala
zwyciężył jeszcze 9-krotnie, 35 razy kończył na podium. W 2010 roku był
wicemistrzem świata. Fin zasłużenie uważany jest za jednego z niewielu
kierowców, którzy mogą dogonić Ogiera.
zwyciężył jeszcze 9-krotnie, 35 razy kończył na podium. W 2010 roku był
wicemistrzem świata. Fin zasłużenie uważany jest za jednego z niewielu
kierowców, którzy mogą dogonić Ogiera.
Mikko Hirvonen
Kariera Fina rozpoczęła
się 15 lat temu, gdzie przez pierwsze 2 sezony jeździł przede wszystkim w
rajdach w Finlandii. W swoim trzecim sezonie, w 2002 roku, podobnie jak
Latvala, jeździł w rajdach w Finlandii, we Włoszech i w Wielkiej Brytanii.
Wtedy, podczas rajdu Finlandii, po raz pierwszy widziałem go w akcji i było wiadomo,
że to nieprzeciętny talent. Fin
regularnie wygrywał w swoim Clio S1600 ze znanymi zawodnikami w Lancerach i
Subaru.
się 15 lat temu, gdzie przez pierwsze 2 sezony jeździł przede wszystkim w
rajdach w Finlandii. W swoim trzecim sezonie, w 2002 roku, podobnie jak
Latvala, jeździł w rajdach w Finlandii, we Włoszech i w Wielkiej Brytanii.
Wtedy, podczas rajdu Finlandii, po raz pierwszy widziałem go w akcji i było wiadomo,
że to nieprzeciętny talent. Fin
regularnie wygrywał w swoim Clio S1600 ze znanymi zawodnikami w Lancerach i
Subaru.
W roku 2003 pojechał swój
pierwszy pełny sezon w MŚ w samochodzie WRC (Ford Focus), jednak jedyne punkty
zdobył podczas Rajdu Cypru, który ukończył na 6 miejscu. Sezon 2004 to już
posada drugiego kierowcy fabrycznego w zespole Subaru, u boku ówczesnego mistrza świata, Pettera Solberga. Przyzwoite tylko wyniki przez cały rok dały mu 7
miejsce w klasyfikacji, jednak to nie wystarczyło by zapewnić sobie angaż w
zespole fabrycznym w roku 2005. Co gorsza, Hirvonen nie miał budżetu na pełny plan startów i w sezonie 2005 wystąpił zaledwie w kilku rajdach WRC, z
których 3 nie ukończył. Na Rajd Japonii zaangażowała go Skoda, ale odpadł po
wypadku. Swoją wartość udowodnił jednak podczas Rajdu Hiszpanii, gdzie do ostatniego
odcinka bił się o podium z Xevi Ponsem i na ostatniej próbie wydarł 3 miejsce
Hiszpanowi. Tym występem zapewnił sobie angaż w zespole Forda na kolejny rok.
pierwszy pełny sezon w MŚ w samochodzie WRC (Ford Focus), jednak jedyne punkty
zdobył podczas Rajdu Cypru, który ukończył na 6 miejscu. Sezon 2004 to już
posada drugiego kierowcy fabrycznego w zespole Subaru, u boku ówczesnego mistrza świata, Pettera Solberga. Przyzwoite tylko wyniki przez cały rok dały mu 7
miejsce w klasyfikacji, jednak to nie wystarczyło by zapewnić sobie angaż w
zespole fabrycznym w roku 2005. Co gorsza, Hirvonen nie miał budżetu na pełny plan startów i w sezonie 2005 wystąpił zaledwie w kilku rajdach WRC, z
których 3 nie ukończył. Na Rajd Japonii zaangażowała go Skoda, ale odpadł po
wypadku. Swoją wartość udowodnił jednak podczas Rajdu Hiszpanii, gdzie do ostatniego
odcinka bił się o podium z Xevi Ponsem i na ostatniej próbie wydarł 3 miejsce
Hiszpanowi. Tym występem zapewnił sobie angaż w zespole Forda na kolejny rok.
![]() |
Hirvonen po odpadnięciu na superoesie Killeri w Finlandii w 2004 (fot. WRC.com) |
Sezon 2006 to łącznie 8
podiów, pierwsza wygrana w rajdowych MŚ (Australia) i 3 miejsce w klasyfikacji
kierowców. Kolejny tytuł drugiego wicemistrza, 10 podiów i 3 wygrane zdobył rok
później, w 2007. W 2008 od początku deptał po piętach Loebowi, wygrywając trzykrotnie
i zdobywając tytuł wicemistrzowski.
podiów, pierwsza wygrana w rajdowych MŚ (Australia) i 3 miejsce w klasyfikacji
kierowców. Kolejny tytuł drugiego wicemistrza, 10 podiów i 3 wygrane zdobył rok
później, w 2007. W 2008 od początku deptał po piętach Loebowi, wygrywając trzykrotnie
i zdobywając tytuł wicemistrzowski.
2009 rok był zdecydowanie
szczytem kariery fińskiego zawodnika. Hirvonen jeździł regularnie, odpadł
jedynie w Argentynie. We wszystkich pozostałych rajdach kończył na podium (5
razy drugi, 2 razy 3), wygrywając czterokrotnie. Tytuł przegrał podczas ostatniej
rundy w Wielkiej Brytanii, gdzie po skoku otworzyła się maska i musiał się
zatrzymać, by ją zdjąć, a następnie wyrzucić. Bezbłędnie jadący Sebastien Loeb
wygrał ten rajd i mistrzostwa o zaledwie jeden punkt. Film z tego zdarzenia możecie zobaczyć poniżej:
szczytem kariery fińskiego zawodnika. Hirvonen jeździł regularnie, odpadł
jedynie w Argentynie. We wszystkich pozostałych rajdach kończył na podium (5
razy drugi, 2 razy 3), wygrywając czterokrotnie. Tytuł przegrał podczas ostatniej
rundy w Wielkiej Brytanii, gdzie po skoku otworzyła się maska i musiał się
zatrzymać, by ją zdjąć, a następnie wyrzucić. Bezbłędnie jadący Sebastien Loeb
wygrał ten rajd i mistrzostwa o zaledwie jeden punkt. Film z tego zdarzenia możecie zobaczyć poniżej:
Choć w sezonach 2010-2013
wygrał jeszcze 4 rundy WRC i był dwukrotnie wicemistrzem świata, to już nie był
w stanie zagrozić dominacji Sebastiena Loeba, a później Ogiera w sezonie 2013.
wygrał jeszcze 4 rundy WRC i był dwukrotnie wicemistrzem świata, to już nie był
w stanie zagrozić dominacji Sebastiena Loeba, a później Ogiera w sezonie 2013.
Thierry Neuville
Belg z
niemieckojęzycznego Eupen zaczął od startów w lokalnych rajdach w 2008 roku za
kierownicą Forda Fiesty ST klasy N3. Drugi sezon to nauka w rajdach we Francji
i Belgii za kierownicą Citroena C2 R2. Ponadto wystartował tez w belgijskiej
rundzie IRC za kierownicą Peugeota 207 S2000. Po 4 oesie był 4 w generalce, ale
na piątej próbie wypadł z drogi i uderzył prawą stroną w drzewo i jego rajd się
zakończył.
niemieckojęzycznego Eupen zaczął od startów w lokalnych rajdach w 2008 roku za
kierownicą Forda Fiesty ST klasy N3. Drugi sezon to nauka w rajdach we Francji
i Belgii za kierownicą Citroena C2 R2. Ponadto wystartował tez w belgijskiej
rundzie IRC za kierownicą Peugeota 207 S2000. Po 4 oesie był 4 w generalce, ale
na piątej próbie wypadł z drogi i uderzył prawą stroną w drzewo i jego rajd się
zakończył.
![]() |
Thierry Neuville w Rajdzie Ypres 2009 (fot. EWRC.cz) |
Rok 2010 to walka w JWRC
(1 zwycięstwo), IRC (1 podium) i kolejne doświadczenia zdobywane w Belgii i
Francji. W 2011 roku Belg skupił się już przede wszystkim na cyklu IRC, gdzie
był piąty, wygrywając 2 rundy i stając dwukrotnie na podium. Tymi występami
zaskarbił sobie przychylność ekipy Citroena i w sezonie 2012 miał jeździć w
juniorskim zespole francuskiego producenta w pełnym sezonie rajdowych MŚ.
(1 zwycięstwo), IRC (1 podium) i kolejne doświadczenia zdobywane w Belgii i
Francji. W 2011 roku Belg skupił się już przede wszystkim na cyklu IRC, gdzie
był piąty, wygrywając 2 rundy i stając dwukrotnie na podium. Tymi występami
zaskarbił sobie przychylność ekipy Citroena i w sezonie 2012 miał jeździć w
juniorskim zespole francuskiego producenta w pełnym sezonie rajdowych MŚ.
Belg nieźle wykorzystał
swoją szansę w Citroenie i uzyskał szereg solidnych wyników w DS3 WRC.
6-krotnie kończył w punktowanej dziesiątce i wygrał 11 oesów. Szef zespołu
Citroena, Yves Matton, był przekonany o talencie Belga i chciał go zatrzymać u
siebie w zespole, jednak Neuville rozstał się z Citroenem i przeszedł w 2013
roku do drugiego zespołu Forda. Sytuacja była zatem zbliżona do tej, w jakiej
obecnie znajduje się Robert Kubica.
swoją szansę w Citroenie i uzyskał szereg solidnych wyników w DS3 WRC.
6-krotnie kończył w punktowanej dziesiątce i wygrał 11 oesów. Szef zespołu
Citroena, Yves Matton, był przekonany o talencie Belga i chciał go zatrzymać u
siebie w zespole, jednak Neuville rozstał się z Citroenem i przeszedł w 2013
roku do drugiego zespołu Forda. Sytuacja była zatem zbliżona do tej, w jakiej
obecnie znajduje się Robert Kubica.
Jak się potem okazało,
Neuville był rewelacją sezonu 2013 i zdobył tytuł wicemistrzowski. Wprawdzie
nie wygrał żadnego rajdu, ale był bardzo bliski zwycięstwa w Rajdzie Niemiec
(walka do końca z Sordo i bardzo szczęśliwy powrót na drogę po wycieczce do
lasu). Łącznie 7-krotnie był na podium, wygrał 22 oesy. Akcję z Niemiec zobaczycie na filmie poniżej:
Neuville był rewelacją sezonu 2013 i zdobył tytuł wicemistrzowski. Wprawdzie
nie wygrał żadnego rajdu, ale był bardzo bliski zwycięstwa w Rajdzie Niemiec
(walka do końca z Sordo i bardzo szczęśliwy powrót na drogę po wycieczce do
lasu). Łącznie 7-krotnie był na podium, wygrał 22 oesy. Akcję z Niemiec zobaczycie na filmie poniżej:
W obecnym sezonie dał Hyundaiowi
pierwsze podium w historii ich startów w WRC.
Rozwój Roberta Kubicy
Jak widać, nawet najlepsi
i najbardziej utalentowani kierowcy świata (oczywiście podałem tylko kilka
przykładów) potrzebują sporo czasu, by móc walczyć o podia w rajdowych
mistrzostwach świata. Cytując Roberta, „w przeciwnym wypadku coś by było nie
tak z systemem”. System jednak ma się dobrze i przed Robertem jeszcze spora ilość
nauki. Jeśli jednak porównamy tempo rozwoju wspomnianych wcześniej kierowców,
to Polak mimo swoich ograniczeń w sprawności w żadnym wypadku nie ustępuje im w
swoim progresie. A w wielu aspektach, w tym szybkością na asfaltach,
zdecydowanie ich przewyższa. Należy zatem z niecierpliwością oczekiwać drugiej
części sezonu i rajdów asfaltowych, w których RK już startował. Jeżeli Polaka
ominie pech, to być może będziemy mogli obserwować walkę o podium. Tego nam i
przede wszystkim Robertowi należy życzyć.
i najbardziej utalentowani kierowcy świata (oczywiście podałem tylko kilka
przykładów) potrzebują sporo czasu, by móc walczyć o podia w rajdowych
mistrzostwach świata. Cytując Roberta, „w przeciwnym wypadku coś by było nie
tak z systemem”. System jednak ma się dobrze i przed Robertem jeszcze spora ilość
nauki. Jeśli jednak porównamy tempo rozwoju wspomnianych wcześniej kierowców,
to Polak mimo swoich ograniczeń w sprawności w żadnym wypadku nie ustępuje im w
swoim progresie. A w wielu aspektach, w tym szybkością na asfaltach,
zdecydowanie ich przewyższa. Należy zatem z niecierpliwością oczekiwać drugiej
części sezonu i rajdów asfaltowych, w których RK już startował. Jeżeli Polaka
ominie pech, to być może będziemy mogli obserwować walkę o podium. Tego nam i
przede wszystkim Robertowi należy życzyć.
Strona powrotroberta.blogspot.com jest na facebooku oraz Twitterze! Dołącz do osób go lubiących i bądź na bieżąco!
Więcej o całej F1 na OneStopStrategy